| cage of liberty |

Είχε καθήσει σε μια άκρη μέσα στο κλουβί !

Του άρεσε να κάθεται στην δεξιά πλευρά , δεν καθόταν για πολύ εκεί,πήγαινε στο κέντρο μετά ! Έκανε κάθε μέρα την ίδια διαδικασία μηχανικά

- από συνήθεια- .

Όλοι ασχολούνταν όλη τη μέρα μαζί του , το αγαπούσαν και τους αγαπούσε , ίσως τους αγαπούσε πραγματικά . Τους έκανε χαρές , τους έκανε ότι τους ευχαριστούσε , τους αγαπούσε πραγματικά ! Μερικές φορές , ένιωθε τόσο μόνο ... Είχε κάνει να φύγει στο παρελθόν , αλλά τη μία το μετάνιωνε , την άλλη είχε δεμένο το ένα πόδι με μια χαριτωμένη κλωστή στην αριστερή άκρη του κλουβιού ! Το κλουβί ήταν άνετο , όμορφα διακοσμημένο με μουσική να παίζει όλη την ημέρα ! Οι άλλοι το θαύμαζαν και μερικοί το ζήλευαν - αλλά ποτέ δεν έμαθε το γιατί και για τις δύο περιπτώσεις - .

Οι μέρες περνούσαν , γεγονότα πολλά είχαν συμβεί τις τελευταίες 25 ... μέρες ! Όλοι ζούσαν την ημέρα 24 ώρες και αυτό 25 γιατί ζούσε τη μία τη δική του όπως την ήθελε ! Ένα βράδυ της άνοιξης στις 13 η ώρα το βράδυ , η πόρτα του κλουβιού άνοιξε ! Έκανε ρεύμα και υπήρχε κίνδυνος να κλείσει .... και αν έκλεινε θα έκανε θόρυβο .

Το πήρε απόφαση ! 'Ηταν αυτό που περίμενε - η δική του ώρα- . Έφυγε .

Έβρεχε τόσο έξω και φυσούσε , που η κλωστή που έιχε στο πόδι τρεμόπαιζε σαν χορδή και όσο ανέβαινε στον ουρανό όλο και πιο ψηλά έμοιαζε σαν τη γραμμή της καρδιάς στον καρδιοράφο . Το βασάνιζε αυτή η κλωστή . Του πονούσε το πόδι & αυτό έκλεγε , αλλά δεν ντρεπόταν γιατί έβρεχε στον ουρανό και αν το έβλεπε κανείς δεν θα καταλάβενε τα δάκρυα ! Ήταν χιλιάδες μέτρα το μήκος της κλωστής αλλά κάποια στιγμή δεν θα είχε άλλο περιθώριο .... Τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι ήταν σαν φακοί , φώτιζαν απο μέσα οι όμορφες στιγμές που είχε ζήσει ! Ένιωθε κουρασμένο απο το ταξίδι και τους καιρούς , δεν μπορούσε να θαυμάσει τον εαυτό του που κατάφερε τόσα πολλά .

Νιώθει κάτι ξαφνικά ... το πόδι ... αίματα ... απο την κλωστή ... η κλωστή ανεβάζει τόσους παλμούς που θα σπάσει ! 'Ενα φως εκθαμβωτικό το τυφλώνει από ψηλά ... δεν μπορεί να πάει και να μπει μέσα στη δέσμη αυτή , η κλωστή δεν φτάνει . Γέλια , φωνές γνώριμες , μουσική & χαρά ακούγονται απο τη δέσμη . Το τραβάει πίσω η κλωστή αλλά αυτό βάζει όση δύναμη έχει για να τη σπάσει και τραβάει προς τα πάνω ( όπως το αμάξι που κόλλησε στη λάσπη) , πονάει τόσο το πόδι που αυτό κλαίει αλλά γελάει από χαρά ... η δέσμη είναι στο ένα μέτρο πλέον !

Φθορά ... όλα τα υλικά μετά από επίπονη χρήση και κακουχίες καταστρέφονται ! Η κλωστή έσπασε .

Η μουσική είναι πιο δυνατά . Το ίδιο και η χαρά .

- Πού ήσουν , μας έλειψες !

- - Ήταν κακό το συνήθειο που είχες με την κλωστή , δεν είναι δυνατόν να θες να πετάξεις έχοντας αυτό στο πόδι σου .

- - - Υποσχέσου πως θα το πετάξεις αυτό το κλουβί .

- - - - Δεν θα ξαναφύγεις ! Έτσι ?