My heart's sound ....

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

my shy .... goodbyes






and i never drank alcohol and i never got high
it was the end of a hundred years that took me by surprise 
what i thought to be dangerous, on the verge of a smile turning out to be nothing more... than hiss and overdrive 

and there is nothing or noone more powerful
and the light that shines upon you says the same

when i wake up i’m doing a somersault
for the ones who never dared to speak my name 


i am shy and mysterious.....when i say my goodbyes when i part with the ones i’ve come to love through out my life
when the times are miracelous, when i stop to think twice 
when i sleep in the bushes next to where the treasure lies 


with a devil in the words that you speak to me... when there’s nothing left and we are at the end 
in the heavens ,you laugh at me secretly 
where it echoes over and over again 


and there is nothing or noone more powerful 
and the light that shines upon you says the same
when i wake up i’m doing a somersault
for the ones who never dared to speak my name.


                                                                                       
                                                                                             N.A

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Αργοπεθαίνει ....

Για μια ζωή το Ευαγγέλιό μου ... και τελικά είμαι πολύ πιστή σ'αυτό !! Είχα φοβηθεί προς στιγμή για το αντίθετο...Με τις ευ_λογίες μου*




Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία. 



N.A

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Αφιερωμένο.

Είναι από αυτά τα βράδια ..... είναι απ'αυτά τα βράδια που επιστρέφεις σπίτι σου 
'' ξεθεωμένος από ψέματα , παζάρια & καπνούς '' που λέει και ο Μίλτος .


Στο μυαλό να επικρατεί τις τελευταίες εβδομάδες ένα χάος - αλλά ''όλα να έχουν μπεί σε τάξη'' !


Όταν διαβάζεις ξαφνικά όμως ένα μήνυμά της στο κινητό σου , καταλαβαίνεις πως .... όλα τελικά θα είναι για πάντα σε τάξη & πως κανένας και τίποτα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να σ'αλλάξει τη ζωή !!! 







          Κάθησα και συνειδητοποίησα πως τα πράγματα έχουν κάπως έτσι  λοιπόν ....






Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.




Ν.Α