ΑΘΗΝΑ 12/9/2012 16:00 ΚΑΦΕΣ ΤΣΙΓΑΡΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΧΑΡΑ ΠΙΣΤΗ ΑΓΝΟΙΑ ΚΟΥΤΕΣ .... Οι κούτες ... φτιαγμένες...... από ανθεκτικό χαρτί ! . Κάθονται απέναντί μου , φοράνε τα καλά τους ρούχα , τα ακριβά τους παπούτσια , κρατάνε τα αγαπημένα τους αντικείμενα . . . και η μονωτική ταινία συγκρατεί τις στιγμές τους ! Περιμένουν το μεγάλο ταξίδι . Έχω (εις) μετακομίσει αρκετές φορές ... οχι μόνο κυριολεκτικά αλλά και συναισθηματικά ! Ο συνδιασμός τους άκρως άρρωστος .... Διεύθυνση Παράδωσης ? Δεν ξέρω , κάπου ! Πάλι κάπου ....
Το γαίτανάκι είναι ένα έθιμο σταθερό στο χρόνο ... στη περίπτωση του blogger , ας το πούμε συνήθεια για να γινόμαστε συγκεκριμένοι!
Αποτελείται από 13 άτομα ! Ένα στο κέντρο που κρατάει το στύλο , εσένα δηλαδή , και 12 άλλους γύρω - γύρω οι οποίοι κρατάνε από ένα γαϊτάνι (κορδέλα) . . . Οι 12 , κινούνται γύρω από το στύλο και πλέκουν τις κορδέλες γύρω του δημιουργώντας πολύ(πλοκους)χρωμους . . . συνδιασμούς ! Πάμε να γνωρίσουμε του 12 αυτούς επίδοξους χορευτές !
1. Ο φίλος από το νηπιαγωγείο , το δημοτικό κλπ κλπ που μέχρι σήμερα κάνετε παρέα γιατί τον ξέρεις . . . απο παλιά ! Τον αγαπάς , αλλά δεν ξέρεις για ποιο λόγο κάνετε παρέα αφού δεν έχετε τίποτα κοινό !
2. Η πρώτη σου μακροχρόνια σχέση .... ναι είναι και αυτή εδώ ! Ένα χρόνια πολλά , ένα τυπικό τηλέφωνο , ένα μήνυμα σε μια ώρα ερωτικής απόγνωσης , μια λησμονιά !
3. Ο φίλος απο τα φοιτητικά χρόνια , που πίνατε μπύρες και γινόσασταν λιώμα , που λέγατε θα περνάμε κ έτσι μετά .... ναι αυτός που δουλεύει δέκα ώρες και είναι απλήρωτος !
4. Οι 'ιστορίες' που είχες κατά καιρούς αλλά δεν σου άφησαν και τίποτα αξιόλογο να θυμάσαι τώρα ! Άσχετα αν για αυτές είσαι το ιδανικό .. Μμμμ ίσως γ'αυτό τις ονομάζεις μόνο 'ιστορίες' !
5. Αυτός που ερωτεύτικες με την πρώτη ματιά και με αντίξοες συνθήκες και τώρα θυμάσαι πόσο υπερβολικός ήσουν και γελάς ! Πόσο παρανοϊκό
6. Τα μέλη του 'επιθέτου ' του σου αναγκαστικά εκτιμάς γιατί είναι σόι σου .... Ε ??
7. Τον φίλο που ξέρεις πολύ λίγα χρόνια ή λίγους μήνες και νιώθεις πως τον λατρεύεις και είναι όντως το άλλο σου μισό ! Συνήθως κατά το χορό, ο 1 με τον 7 έχουν και ενα μικρό ανταγωνισμό !!!! ( αγαπημένη μου κατηγορία γιατί οι πολύτιμοί μου είναι εδώ )
8. Το αφεντικό σου , που αναγκαστικά σέβεσαι αλλά θέλεις να του πεις με fax ... πόσο μαλλλλλάκας είναι !
9. Το ιδανικό ταίρι , που νόμιζες πως θα μπορούσες να κάνεις την πιο όμορφη οικογένεια και μη μπορώντας να αντέξει την αξία του αποφάσισε να γίνει μέλος του 4 ...
10. Τους 2 αυτούς , που σε έφεραν στη ζωή ... με προσδοκία να γίνεις όμοιός τους ή το ακριβώς αντίθετο από αυτούς ...
11. Το παιδί σου , που δεν σε βλέπει συχνά & που οι ενοχές σου σε .....
Μήπως η παρακάτω ιστορία σου θυμίζει κάτι από τη χώρα σου ? Μήπως συμβαίνει και σε εσένα ? Μήπως ένας εναλλακτικός ψυχολογικός όρισμος να ήταν '' Ελληνικές Εκλογές '' ? Καλή ανάρρωση .
Ήτανε 23 Αυγούστου του 1973 στη Στοκχόλμη, όταν δύο πρώην κατάδικοι , οπλισμένοι, όρμησαν μέσα στην τράπεζα Sveriges Kreditbank, φωνάζοντας (προφητικά ίσως;) «Το πάρτυ έχει μόλις ξεκινήσει». Κράτησαν σε αιχμαλωσία τέσσερις ομήρους, τρείς άνδρες και μία γυναίκα, σε ένα σκοτεινό υπόγειο για 131 ολόκληρες ώρες - δηλαδή γύρω στις πεντέμιση ημέρες - μέχρι να επέμβει η αστυνομία. Το δεδομένο που τράβηξε όμως το διεθνές επιστημονικό -και όχι μόνο- ενδιαφέρον σ΄αυτή την υπόθεση ήταν αυτό που αποκαλύφθηκε μετά τη σύλληψη των δραστών, από τις συνεντεύξεις και τις πράξεις των θυμάτων της απαγωγής. Οι τελευταίοι δήλωναν ότι χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί, ένοιωθαν μία βαθιά έλξη και ταύτιση με τους απαγωγείς τους, ενώ ταυτόχρονα φοβόντουσαν αυτούς που προσπαθούσαν να τους σώσουν. Κατ΄ακρίβεια μάλιστα, βοήθησαν τους δράστες να αντισταθούν στη σύλληψη, ενώ αργότερα δεν δίστασαν να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα τους (!). Τα άτομα αυτά περιήλθαν -όπως γνωρίζουμε τώρα- σε μία πολύ ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση που διαμορφώνεται υπό κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες (κυρίως σε θύματα απαγωγής) η οποία ονομάστηκε «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και την οποία θα συζητήσουμε σήμερα.
Ο όρος «σύνδρομο της Στοκχόλμης» πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο Nils Bejerot ο οποίος είχε αναλάβει να βοηθήσει την αστυνομία στο πιο πάνω περιστατικό. Απο τότε έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες από τον χώρο της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας και έχουν βρεθεί πολλά ανάλογα περιστατικά. Τί ακριβώς είναι όμως το σύνδρομο αυτό; Είναι η ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται συνήθως σε θύματα απαγωγής (ή και σε αντίστοιχες περιπτώσεις που θα σχολιάσω πιο κάτω) κατά την οποία ο απαχθής αναπτύσσει και παρουσιάζει έντονα συναισθήματα πιστής υπακοής, θαυμασμού, ταύτισης ή ακόμη και «αγάπης» απέναντι στον απαγωγέα του. Καταλαβαίνετε ότι για να δημιουργηθεί μία τέτοια κατάσταση πρέπει να προϋπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες ευνοούν την ανάπτυξή του. Οι συνθήκες αυτές έιναι οι ακόλουθες τέσσερις: Πρώτα, πρέπει να υπάρχει σαφής απειλή προς την σωματική ή ψυχολογική επιβίωση του εμπλεκόμενου ενώ επίσης και σοβαρή πεποίθηση - φόβος ότι ο απαγωγέας μπορεί να εκπληρώσει την απειλή. Στη συνέχεια πρέπει να υπάρξουν μικρά δείγματα «ευγενικής» συμπεριφοράς από τον απαγωγέα προς το θύμα. Φυσικά έχετε υπόψη σας ότι ακόμη και το να μην τον σκοτώσει ή το να τον αφήσει να φάει κάτι μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να εκληφθεί σαν ευγενική συμπεριφορά. Επίσης σημαντικό είναι να υπάρχει απομόνωση, με αποτέλεσμα το θύμα να έχει πρόσβαση μόνο στην «οπτική γωνία» του απαγωγέα (δηλ. να είναι απομονωμένος από άλλους ανθρώπους και χωρίς πρόσβαση π.χ. σε μέσα μαζικής ενημέρωσης). Τέλος πρέπει να υπάρχει ανικανότητα του θύματος να δραπετεύσει από τη δεδομένη κατάσταση.
Το πώς εξηγείται ψυχοδυναμικά η τόσο «περίεργη» αυτή ψυχική κατάσταση είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Το θύμα περιέρχεται σε ένα ψυχολογικό στάδιο όπου κυριαρχείται από μία διαρκή και σοβαρή απειλή προς την επιβίωσή του. Ώντας σε απομόνωση, μακρυά από άλλους ανθρώπους που θα μπορούσαν να του προσφέρουν προστασία, προσπαθεί να αναπληρώσει αυτή του την ανάγκη αναζητώντας την έστω και ασυνείδητα από τον δράστη. Ειδικά στην περίπτωση που ο δράστης δείχνει κάποια μικρά δείγματα «ευγένειας», το θύμα δένεται με αυτή την θεωρούμενη ώς καλή του πλευρά. Εισχωρεί δε σε μία κατάσταση ασυνείδητης «αποσύνδεσης» από την φυσιολογική αντίληψη της κατάστασης, με αποτέλεσμα να αρνείται να συνειδητοποιήσει την αρνητική πλευρά του δράστη, η οποία προκάλεσε και εξ΄ αρχής όλη αυτή την κατάσταση. Με σκοπό να μπορέσει να καταλάβει τα πράγματα που ευχαριστούν τον δράστη (έτσι ώστε να εκπληρώνει τις επιθυμίες του και να εξασφαλίζει την επιβίωσή του) αρχίζει να βλέπει τα πάντα από την οπτική γωνία του δράστη με αποτέλεσμα να υιοθετεί την δική του προοπτική και σταδιακά να ταυτίζεται πλήρως μαζί του. Η δική του προοπτική θεωρείται πλέον ασήμαντη τουλάχιστο ώς προς την ανάγκη της επιβίωσής του. Τελικά, η εικόνα του εαυτού του θύματος ταυτίζεται με τον τρόπο που αντανακλάται μέσα από τα μάτια του δράστη. Εικόνα η οποία στην περίπτωση ενήλικα αντικαθιστά την προηγούμενη εικόνα για τον εαυτό του, ενώ σε περίπτωση παιδιού - θύματος συχνά μπορεί να αποτελεί την μόνη γνωστή εικόνα για τον εαυτό του.
Και αν τα πιο πάνω ακούγονται ιδιαίτερα σπάνια και απόμακρα από την καθημερινότητα, ίσως να μην είναι ακριβώς έτσι... Σκεφτείτε μόνο πόσο πιο συχνό γίνεται αυτό το σύνδρομο, αν αναλογιστούμε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οικογενειακής βίας (κυρίως άσκησης βίας από άνδρα σε γυναίκα, αλλά και από γονέα σε παιδί) υποβόσκει στην πραγματικότητα μία ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση που είναι στενός συγγενής του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Μια σχέση εξάρτησης όπου η κακοποιημένη γυναίκα ζεί στην αιχμαλωσία μίας σχέσης, δεχόμενη παθητικά συνεχόμενη απειλή (κάτω από τη σκιά σωματικής ή ψυχολογικής βίας), αναγκαζόμενη να «συμμαχήσει» με τον δράστη έτσι ώστε να κερδίσει την εύνοιά του και να επιβιώσει, λαμβάνοντας σαν ανέλπιστο δώρο τα μικροσκοπικά δείγματα αγάπης που της επιδεικνύει σποραδικά, που επιβεβαιώνουν την «αγάπη» του και την αποτρέπουν από το να ξεφύγει απ΄τον παραλογισμό της σχέσης και να επανέλθει στη πραγματικότητα. Και αυτό είναι ενα φαινόμενο δυστυχώς πολύ πιο συχνό απ’ ότι πιστεύουμε ή απ΄ότι θέλουμε να πιστεύουμε...
Mιλούσα το απόγευμα με ένα φίλο μου ! Έχει το ταλέντο να αφουγκράζεται το mood μου ... Είναι θαυμάσιο γιατί δεν κάνουμε πολύ καιρό παρέα - 5 μήνες νομίζω - εεε ?? Του είπα πως θα γράψω πάλι απόψε και μου λέει '' Τόσο σύντομα? Ή πολύ έμπνευση έχεις ή πολλά θέματα! '' .
Του απάντησα πως είμαι σε φάση που 'δυστυχώς' δεν έχω θέματα και είμαι πολύ καλά !! Δυστυχώς μέσα σε '' '' ??? Νot
Κρατούσα πάντα ημερολόγιο - πάντα σημειωματάριο με μολύβι για να γράφω ότι σκέφτομαι - σκέψη ή στίχο - .
Οι περισσότεροι που γράφουν , γράφουν γιατί δεν μπορούν να τα πουν !
Εγώ έκανα το ένα ( να γράφω ) και πλέον εδώ και 8 χρόνια μου έδωσα προαγωγή και κάνω και τα 2 . . . Πίστευα πως αυτός που (και) τα λέει είναι λιγάκι αφελής τελικά !! Στην απορία αυτή ακόμα δεν έχω πάρει κάποια προαγωγή . Με κάνει καλά και καλύτερο άνθρωπο αν θες .
Οι περισσότεροι που γράφουν στίχους , συνθέτουν , συγγράφουν ... θεωρούν πως όταν πονάς πολύ ή χαίρεσαι πολύ , τότε είναι η καλύτερη στιγμή για να γράψεις ! Τα αισθήματα είναι έντονα , υπάρχει συναισθηματική έξαρση και το χέρι πετάει ρουκέτες στο χαρτί ή στο πληκτρολόγιο !!!
Δεν έχω διβάσει πολλά βιβλία στη ζωή μου . Έχω διβάσει όμως πολύ ποίηση , πολλούς στίχους , έχω ακούσει ατελείωτη μουσική & έχω διβάσει άπειρα πρόσωπα ! Στις ψυχές με βοηθούν τα σκονάκια .
Έψαχνα να βρώ πότε τελικά είναι η πιο σωστή περίοδος για να γράψει κάποιος ... Ρώτησα πολλούς που γράφουν . Απάντηση που να μου δίνει απάντηση δεν πήρα .
Την πήρα όμως μέσα από ένα παράδειγμα :
Όταν πέσεις και σπάσεις το πόδι σου πονάς . Πόνας πολύ . Υπάρχει δυσκολία σε όλες σου τις κινήσεις και έχεις αγανακτήσει ... Ο πόνος υπερβάλλει .
Η σωστή περίοδος για να γράψεις είναι όταν αλλάζει ο καιρός και σε πονάει το πόδι σου εκεί που το έσπασες ! Τότε μόνο γράφεις αντικειμενικά !
Του άρεσε να κάθεται στην δεξιά πλευρά , δεν καθόταν για πολύ εκεί,πήγαινε στο κέντρο μετά ! Έκανε κάθε μέρα την ίδια διαδικασία μηχανικά
- από συνήθεια- .
Όλοι ασχολούνταν όλη τη μέρα μαζί του , το αγαπούσαν και τους αγαπούσε , ίσως τους αγαπούσε πραγματικά . Τους έκανε χαρές , τους έκανε ότι τους ευχαριστούσε , τους αγαπούσε πραγματικά ! Μερικές φορές , ένιωθε τόσο μόνο ... Είχε κάνει να φύγει στο παρελθόν , αλλά τη μία το μετάνιωνε , την άλλη είχε δεμένο το ένα πόδι με μια χαριτωμένη κλωστή στην αριστερή άκρη του κλουβιού ! Το κλουβί ήταν άνετο , όμορφα διακοσμημένο με μουσική να παίζει όλη την ημέρα ! Οι άλλοι το θαύμαζαν και μερικοί το ζήλευαν - αλλά ποτέ δεν έμαθε το γιατί και για τις δύο περιπτώσεις - .
Οι μέρες περνούσαν , γεγονότα πολλά είχαν συμβεί τις τελευταίες 25 ... μέρες ! Όλοι ζούσαν την ημέρα 24 ώρες και αυτό 25 γιατί ζούσε τη μία τη δική του όπως την ήθελε ! Ένα βράδυ της άνοιξης στις 13 η ώρα το βράδυ , η πόρτα του κλουβιού άνοιξε ! Έκανε ρεύμα και υπήρχε κίνδυνος να κλείσει .... και αν έκλεινε θα έκανε θόρυβο .
Το πήρε απόφαση ! 'Ηταν αυτό που περίμενε - η δική του ώρα- . Έφυγε .
Έβρεχε τόσο έξω και φυσούσε , που η κλωστή που έιχε στο πόδι τρεμόπαιζε σαν χορδή και όσο ανέβαινε στον ουρανό όλο και πιο ψηλά έμοιαζε σαν τη γραμμή της καρδιάς στον καρδιοράφο . Το βασάνιζε αυτή η κλωστή . Του πονούσε το πόδι & αυτό έκλεγε , αλλά δεν ντρεπόταν γιατί έβρεχε στον ουρανό και αν το έβλεπε κανείς δεν θα καταλάβενε τα δάκρυα ! Ήταν χιλιάδες μέτρα το μήκος της κλωστής αλλά κάποια στιγμή δεν θα είχε άλλο περιθώριο .... Τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι ήταν σαν φακοί , φώτιζαν απο μέσα οι όμορφες στιγμές που είχε ζήσει ! Ένιωθε κουρασμένο απο το ταξίδι και τους καιρούς , δεν μπορούσε να θαυμάσει τον εαυτό του που κατάφερε τόσα πολλά .
Νιώθει κάτι ξαφνικά ... το πόδι ... αίματα ... απο την κλωστή ... η κλωστή ανεβάζει τόσους παλμούς που θα σπάσει ! 'Ενα φως εκθαμβωτικό το τυφλώνει από ψηλά ... δεν μπορεί να πάει και να μπει μέσα στη δέσμη αυτή , η κλωστή δεν φτάνει . Γέλια , φωνές γνώριμες , μουσική & χαρά ακούγονται απο τη δέσμη . Το τραβάει πίσω η κλωστή αλλά αυτό βάζει όση δύναμη έχει για να τη σπάσει και τραβάει προς τα πάνω ( όπως το αμάξι που κόλλησε στη λάσπη) , πονάει τόσο το πόδι που αυτό κλαίει αλλά γελάει από χαρά ... η δέσμη είναι στο ένα μέτρο πλέον !
Φθορά ... όλα τα υλικά μετά από επίπονη χρήση και κακουχίες καταστρέφονται ! Η κλωστή έσπασε .
Η μουσική είναι πιο δυνατά . Το ίδιο και η χαρά .
- Πού ήσουν , μας έλειψες !
- - Ήταν κακό το συνήθειο που είχες με την κλωστή , δεν είναι δυνατόν να θες να πετάξεις έχοντας αυτό στο πόδι σου .
- - - Υποσχέσου πως θα το πετάξεις αυτό το κλουβί .
Δυσκολεύομαι να γράφω ελληνικά , όπως επίσης δυσκολεύομαι να σκέφτομαι ελεεινά .
Το μυαλό μου ήταν ή είναι πάντα ένα εξάρτημα ποτέ ανεξάρτητο από την καρδιά , το χέρι , τη συνείδηση ... τη ψυχή ! Μία συνεργασία 5 ηγετών για να δουν αν το 'είδος' που υπάρχει είναι ανθεκτικό στους καιρούς . Δεν ξέρουν που το πάνε αλλά αυτό ξέρει που θα φτάσει ... Τα 'είδη' αυτά , δεν ξέρω αν σπανίζουν αλλά έχουν αρκετές αντοχές ! Οι 5 ηγέτες διαπίστωσαν , πως μεταξύ τους δεν έχουν να χωρίσουν συμφέροντα και πως ένα κλίμα συνεργασίας θα έκανε το 'είδος' τουλάχιστον ηθικό !
Δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω πως γίνεται κάποιος να μη μπορεί να σεβαστεί τους 5 ηγέτες ... θα έχει τους λόγους του σίγουρα ! - Μα πώς ? Αφού του προσφέρεις ανιδιοτελώς χώρο να σου πει τους λόγους του ... τους φόβους του . - Και αν δεν είναι λόγοι ?
Ο 6 ηγέτης : Η απόφαση
Το μυαλό μου ήταν ή είναι πάντα ένα εξάρτημα άρρηκτα συνδεδεμένο με την απόφαση .... Ηγέτης υποχθόνιος , που άλλες φορές σε πάει μπροστά και άλλες ... ίσως σε καταστρέψει ! Ηγέτης ακαριαίος - δεν δίνει ευκαιρίες - Μία ακόμα ευκαιρία ... βιάσου οι ώρες περνούν Είμαστε άνθρωποι Τίποτα άλλο Δεν υπάρχει λόγος Η ανθρώπινη διαγραφή είναι η μέγιστη ντροπή Μην αγνοείς τη γαλήνη Τίποτα δεν πάει χαμένο Θα σου κάνει καλό
*μισώ το κείμενο αυτό - δεν ήθελα ποτέ να το γράψω
Well I’m sick
I’m so sick
Of a lot of people
Tryin’ to tell me
What I can and can’t do
With my life
And I’m tired
I’m so tired
Of a lot of people
In a lot of high places
Don’t want you and me
To enjoy ourselves
Well I’m through with people
Who can’t get off their arse
To help themselves change this government
And better this society
‘Cos it’s shit
But hold on a second
I smell burning
And I see a change
Comin’ ‘round the bend
And I suggest to you
That it takes
Just five seconds
Just five seconds
Of decision
To realise
That the time
Is right
To start thinkin’ about
A little…
Revolution!
Βάζαμε στον πίνακα του σχολείου οδοντόκρεμα αντί για κιμολία / Πηγαίναμε σπίτι με επίδεσμο και κάναμε φάρσα στη μαμά πώς τάχα χτυπήσαμε το χέρι / Ο καθηγητής έβαζε ψεύτικο διαγώνισμα /
Περιμέναμε τη μέρα αυτή για να πούμε ψέματα - ξέραμε πως κανείς δεν θα τα πιστέψει - είχε πλάκα - αθώοι τότε
Άσκοπο καθώς περνούσαν τα χρόνια να περιμένεις τη μέρα αυτή ... Το ψέμα είναι στην καθημερινότητα σου συνεχίζεις την κάλυψη ενός παλιού ψέματος - ακόμα και αν πήρες απόφαση πως ποτέ δεν θα ξαναπείς - αναγκάζεσαι Λες ψέματα στη δουλειά σου για να μην απολυθείς 23 Μαρτίου Λες ψέματα στα παιδιά σου για να γίνεις το πρότυπο 18 Αυγούστου Στους γονείς σου για να κρυφτείς 12 Νοέμβρη. Σίγουρα λές και το ξέρεις καλά / Λες ψέματα στη γυναίκα ή τον άντρα σου γιατί υποσυνείδητα φοβάσαι τις επιπτώσεις του αληθινού ' ψέματος ' 5 Ιανουαρίου Λες ψέματα σε κάποιον που σε αγαπάει για να μην τον πληγώσεις 30 Οκτώβρη Λες ψέματα στους φίλους σου 15 Φεβρουαρίου Λες ψέματα στους συνεργάτες σου 30 Σεπτέμβρη Λες ψέματα στον εραστή σου για να του είσαι αρεστός 17 Ιουλίου Σίγουρα λές και το ξέρεις καλά / Λες ψέματα στον εαυτό σου πάντα / Σίγουρα λές και το ξέρεις καλά /
Περιμέναμε τη μέρα αυτή για να πούμε ψέματα - ξέραμε πως κανείς δεν θα τα πιστέψει - είχε πλάκα -μας πιστεύυν όλοι τώρα - αθώοι ... τότε
Μαρία Μαγδαληνή ... είσαιη αμαρτωλή γυναίκα και πόρνη που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Ιησού και τα σκούπισες με τα μαλλιά σου . Πώς μπόρεσες και αγάπησες ? Σε είπανα αμαρτωλή όμως ... παρ ' όλα αυτά Έμεινες στην ιστορία σαν πόρνη - όχι επειδή αγάπησες / παρ ' όλα αυτά
Παναγία ... Μαρία και αυτή ! Η παρθένος Μαρία ! Κατέχει ιδιαίτερη θέση - είναι αξιοσέβαστη γιατί έφερε τον ' άγιο υιό ' στη ζωή . Ο λαός λέει 'Παναγία αν ακούσεις, μη ρωτάς αν είναι Αγία ' / γιατί ?
Mαρία , Μαρία , Μαρία ..... μαρίΑ και οι 2 .... Το πιο κατακριτέο ειναι να θεωρείς καλό αυτό που είναι αντικειμενικά καλό / ηθικό ! Κατακριτέο , το αντικειμενικά κατακριτέο στο ήθος / στην αγάπη / στον έρωτα | ποτέ .
Θα αναγνωριστείς ποτέ ? Πολλές επιλογές έχεις αλλά ίσως λίγες - σίγουρα μόνο μία /
Σαλώμη . . . θηλυκή σαγήνη ! Γοήτευσε με το χορό της το θείο της και ζήτησε έπειτα σαν αντάλλαγμα τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη .
** όταν σε έχουν καταντήσει να μην ξέρεις αν πρέπει να διλέξεις τη 'Μαγδαλινή' σου ή την 'Παναγία' σου , ο μόνος δρόμος είναι ο 'αποκεφαλισμός ' / μονόδρομος
I know its hard to tell
How mixed up you feel
Hoping what you need
Is behind every door
Each time you get hurt
I don't want you to change
Cuz everyone has hopes
You're human after all
The feeling sometimes
Wishing you were someone else
Feeling as though
You never belong
This feeling is not sadness
This feeling is not joy
I truly understand
Please don't cry now
Please don't go
I want you to stay
I'm begging you please
Please don't leave here
I don't want you to hate
For all the hurt that you feel
The world is just illusion
Trying to change you
Being like you are
Well this is something else
Who would comprehend
That some bad do lay claim
Divine purpose blesses them
Thats not what I believe
And it doesn't matter anyway
A part of your soul
Ties you to the next world
Or maybe to the last
But I'm still not sure
But what I do know
Is to us the world is different
As we are to the world
I guess you would know that
{ Η εργασία μπροστά από έναν υπολογιστή , ειδικά με μουντό καιρό έξω είναι εργασία για τολμηρούς ! }
Σκεφτόμουν τα χιονισμένα βουνά που ανέβηκα , όπου το μυαλό σου είναι καθαρό / η καρδιά σου πλήρης γιατί είσαι εσύ και αυτή / δεν υπάρχει τώρα / δεν υπάρχει πριν / υπάρχει μετά / η περίπτωση ανάβασης στο βουνό είναι διαδικασία χαράς - ανάβαση χωρίς ανταγωνισμό - ζενίθ / η κατάβαση ... η μόνη κατάβαση που δεν σε απασχολεί η πτώση .... Το Βουνό
Σκεφτόμουν τις θάλασσες που έρχονται ... Σκεφτόμουν τι ΕΚΑΝΑ
Σκεφτόμουν εσένα που πλήγωσα , εσένα που ξέχασα , εσένα που περίμενα , εσένα που στενοχώρησα , εσένα που είπα ψέματα , εσένα που εμπιστεύτηκα , εσένα που ίσως ερωτεύτηκα , εσένα που με έχεις σαν παιδί σου , εσένα που είμαι παιδί σου , εσένα που λατρεύω , εσένα που κρίνω , εσένα που θα παντρευτώ ,εσένα που μισώ , εσένα που σου χαρίζω μουσικές ,εσένα που θέλω να πας μπροστά , εσένα που θέλω να πιούμε παρέα ,εσένα που θες να με παντρευτείς ,εσένα που θέλω να καταστραφείς , εσένα που θέλω να κάνω έρωτα μαζί σου , εσένα που δε σε συγχωρώ , εσάς που είστε ΞΕΝΟΙ .
Για μια ζωή το Ευαγγέλιό μου ... και τελικά είμαι πολύ πιστή σ'αυτό !! Είχα φοβηθεί προς στιγμή για το αντίθετο...Με τις ευ_λογίες μου*
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
